Şimdi kısaca bizim oğlana neler olmuş bakalım..
Bir masalsı, bir kahraman aşık algısı vardı bir zamanlar, hani prensesi ejderhadan kurtarmaya gelen. Hani kralın emirlerini baş üstüne diyerek alıp, derhal yola koyulan... Tüm topladığı paraları annesine verip, çıkını ile yollara düşen bir kel şimşir aşık oğlan... Bakınız (temsilidir)
İşte biz de, gel zaman git zaman, az gittik, dere tepe gittik ve geldik zurnanın zırt dediği yere... Bizim Keloğlan prensesi kurtarıp, kızı aldıktan sonra bi şaşırdı. Hayat savurdu, yerle bir oldu zavallının özü. Para, pul kaygısı, hayat mücadelesi, vergiler, zorlu iş koşulları, pahalanan etiketler vs derken Keloğlan oldu Açoğlan. Prenses mi? O saçtı, makyajdı, tarzdı, değildi derken dere tepe online dümdüz gitti ve düşünmeyi boşverip kendini modern dünyanın akışına bıraktı ve akıllı materyaller ile aptal oldu..:)) Pazardan, mağazaya, indirimden, fava, sanal, reel savruldu yavrucak...
Şimdilerde zamana uyum sağlamak gibi bir kaygı var. Keşke zaman uyum sağlamayı daha farklı anlayabilseydik. Yani zaman evet teknoloji/uzay çağı ama bu muazzam tekno kontrol arasında bize sunulan olanakları biraz yanlış kullanıyoruz sanki. Teknolar hayat kurtarmak/kolaylaştırmak için yapılan insan icatlarıdır ama her ne hikmetse robolar akıllı, biz aptal oluyoruz. Artık kimse numara ezberlemiyor, sora sora adres bulmuyor ya da okumuyor. Sunulanı almak hep doğru değildir, sorgulayıp arasından bize en faydalı olanlarını alıp daha akıllı bir birey olmalıyken, sunulanı alıp, heh buymuş tamam, aldım, oldu! demek ne kadar OK'dir :s...!
Neyse şimdilik biz insan evlatları bir şekilde hazır yemek gibi seri üretim çıkıyoruz. Her eylemimiz birbirinin copy/paste versiyonu. Ağırdan alalım biraz, bknz zavallı Keloğlan bir kendine, bir sevdiceğine bakıyor ve şimdiler de keşke ölsem diye düşüyor :))
Gerisi gelir kanımca...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder